تاریخچه کیک بوکسینگ: کیک بوکسینگ یک هنر رزمی ترکیبی ژاپنی است که اساساً از عناصر مشت و لگد تشکیل شده است. با اقتباس از تکنیک های مبارزه از کاراته، بوکس غربی و موی تای توسعه یافت. کیک بوکسینگ در دهه 1960 در ژاپن آغاز شد و طی ده سال بعد در آمریکا طرفدارانی را به دست آورد.
در سال 1974، محبوبیت آن در ایالات متحده با اولین قهرمانی جهانی که توسط انجمن حرفه ای کاراته برگزار شد، نمادین شد. در دهه 1990، با افزودن تکنیک های بیشتر جنگ زمینی اقتباس شده از جیو جیتسو برزیل، به توسعه هنرهای رزمی مختلط کمک کرد.
تولد و تکامل
گفته می شود کیک بوکسینگ نسخه تکامل یافته هنر رزمی تایلندی موی تای است. در طول قرون سیزدهم و چهاردهم، سربازان سیامی تایلند نوعی بوکس را تمرین می کردند که به موی بوران معروف بود. هنر رزمی تا قرن نوزدهم به عنوان یک سیستم رزمی به رشد خود ادامه داد، زمانی که به عنوان نوعی تفریح، دفاع شخصی و آمادگی جسمانی رایج شد. همچنین به نوعی رویداد ورزشی با قوانین و استفاده از لوازم جانبی ایمنی از جمله دستکش تبدیل شد. در دهه 1920، این سبک به طور برجسته به عنوان موی تای شناخته شد.
چند سال بعد، اسامو نوگوچی، متخصص بوکس ژاپنی، با هنر موی تای آشنا شد. او همیشه می خواست نوعی تکنیک مبارزه را توسعه دهد که روح کاراته را داشته باشد اما اجازه ضربه زدن کامل را می داد. پس از مطالعه موی تای، او آن را با تکنیک های تماس کامل کاراته و بوکس ادغام کرد که در نهایت تبدیل به چیزی شد که امروزه به عنوان کیک بوکسینگ می شناسیم. چند سال بعد، اولین سازمان کیک بوکسینگ به نام انجمن کیک بوکسینگ در ژاپن تشکیل شد. امروزه کیک بوکسینگ با تعدادی حرکات منحصر به فرد در سراسر جهان تمرین می شود.
توسعه کیک بوکسینگ
هنگامی که کیک بوکسینگ به عنوان یک ورزش در ایالات متحده در دهه 1970 شروع به ظهور کرد، مبارزان مجبور بودند از طریق یک فرآیند آزمون و خطا یاد بگیرند. اکثر مبارزان از پیشینه کاراته بودند و مبارزه با مسابقات فول کنتاکت کاستی های خاصی را برجسته می کرد. مقدار انرژی مورد نیاز برای کیک بوکسینگ بسیار زیاد بود و آنها دریافتند که آنطور که فکر می کردند مناسب نیستند. ضربات مشت و لگد آنها به اندازه کافی موثر نبود و همچنین برای ماندن در رینگ تلاش کردند تا 10 راند مبارزه کنند. این تا حدی به این دلیل بود که مدارس هنرهای رزمی سنتی به دانش‌آموزان آموزش می‌دادند که ضربات و مشت‌های خود را عقب بکشند و همچنین مبارزه با دستکش بسیار نادر بود.
برای بهبود این ورزش، کیک بوکسورها به مبارزه، تمرین و آماده سازی بوکس حرفه ای غربی روی آوردند. آنها تعداد راندهای اسپارینگ را قبل از مبارزه افزایش دادند. آنها مبارزه کامل را انجام دادند و مشت های زیادی را به بدن خود از جمله سر زدند. این هم بدن و هم ذهن آنها را تقویت می کرد تا عملاً هر نوع چالشی را روی رینگ تحمل کنند. این ورزش با قوی‌تر شدن تمرین‌کنندگان قوی‌تر شد. و بنابراین، نسخه مدرن پویا کیک بوکسینگ در یک مسابقه پر از اکشن ظاهر شد. به زودی به مدار ورزشی بین المللی رسید و شروع به گسترش در سراسر جهان کرد.
برخلاف بسیاری از هنرهای رزمی دیگر، کیک بوکسینگ در مورد استفاده از انرژی، چابکی و رفلکس شما برای پیشی گرفتن و تسلط بر حریفان در طول زمان است، به همین دلیل است که مسابقات قهرمانی آن همیشه برای تماشاگران لذت بخش است.
این مقاله در حال تکمیل شدن می باشد…